Orędzie z Medziugorja 25 września 2012.
„Drogie dzieci! Kiedy patrzycie na bogactwo barw w przyrodzie, które daje wam Najwyższy, otwórzcie serce i modląc się dziękujcie za wszelkie posiadane dobro i mówcie: jestem tu stworzony do wieczności i pragnijcie spraw niebieskich, bowiem Bóg kocha was nieskończenie. Dał wam dlatego również mnie, abym wam powiedziała: drogie dzieci, jedynie w Bogu jest wasz pokój i nadzieja. Dziękuję wam, że odpowiedzieliście na moje wezwanie.”
Otaczająca nas przyroda stanowi cudowny ogród - Eden, który Stworzyciel przygotował dla nas ludzi. To jest księga, w której zostało zapisane Imię Stwórcy. Każdy kwiat i każda roślina w odpowiednim dla siebie czasie przyobleka się w przepiękne szaty. Możemy je rozpoznawać i nazywać po imieniu, gdyż różnią się kształtem liści, barwą kwiatów i smakiem owoców. Wciąż na nowo budzą nasz zachwyt swoją niezrównaną urodą. Każda z roślinek wyśpiewuje swoją pieśń, a razem tworzą najwspanialszą muzykę - cudowną symfonię dźwięków. Wszystko na co patrzymy, choćby to była nawet najdrobniejsza trawka lub najmniejsze żyjące stworzonko, jest darem. We wszystkim powinniśmy widzieć i dostrzec odcisk palca Wszechmogącego Boga, Stwórcy wszechrzeczy. Wszystko co nas otacza w świecie przyrody jest cudem.
Nadchodzi jesień i przyroda się zmienia. Liście nabierają rozkosznych barw. Są jak płótna najlepszych malarzy rozpięte na sztaludze czasu, a każdy jej fragment w jedyny i niepowtarzalny sposób wychwala imię swego Stwórcy. Drzewa w przeczuciu nadchodzącej zimy i mrozów bez żalu oddają swoje owoce do dyspozycji człowieka, a żegnając się ze swoim tegorocznym listowiem przypominają prawdę o przemijaniu.
W ten sposób jesień przykuwa naszą uwagę i otwiera nasze serca na Boga, któremu winni jesteśmy cześć, wdzięczność i modlitwę w imieniu całego stworzenia. Zachwyca nas piękno kwiatów i rozgwieżdżone niebo, ale czyż człowiek, który został stworzony na obraz i podobieństwo samego Boga i który jest koroną całego stworzenia nie powinien zasługiwać na jeszcze większy zachwyt? Na pewno tak, ale niepokoi też fakt, że ten sam człowiek ośmiela się niszczyć przyrodę i zadaje gwałt stworzeniom, choć jest za nie odpowiedzialny. Najwyższy czas, aby człowiek przejrzał na oczy i dostrzegł, że należy chronić, tak bardzo zagrożoną w dzisiejszym świecie przyrodę, postępować z nią z należytym szacunkiem, a korzystając z jej walorów, upiększać swoje otoczenie.
Zostaliśmy bowiem stworzeni tu, na tej ziemi i to jest nasz kosmos, tutaj zaczyna się nasza wieczność, tutaj zaczynamy poznawać naszego Stwórcę, odczytując z księgi przyrody Jego Imię. Możemy je również usłyszeć w polifonii dźwięków, stanowiących najpiękniejszy i najdłuższy koncert na cześć Pana. To wszystko mieści się we wspaniałej świątyni, w której człowiek czasami zanosi swoje modlitwy do Boga, aby wyrazić swoją wdzięczność za wszystko co otrzymał. Jakże wielki jest człowiek, który potrafi widzieć i słyszeć. Dziękuję Ci Panie Jezu, że zatrzymałeś się przed ślepym, głuchym, niemym i chorym człowiekiem mówiąc: Effata! Chciałeś tym samym powiedzieć: Jesteś stworzony na moje podobieństwo. Otwórz się! Patrz i mów jak należy! Wysławiaj i chwal swojego Pana! O, jakże nisko może upaść człowiek wypowiadający złe, bluźniercze słowa. O, jakże biedny i mały jest ten, kto chodząc pod gwiazdami nie wie skąd pochodzi i dokąd zmierza. Taki człowiek na pewno utracił pokój i światło. Aż strach żyć w jego bliskości.
Prorok mówi: „Niebo jest niebem Pana, synom zaś ludzkim dał ziemię.” (Ps115,16) Człowiek zaś woła w modlitwie: „Patrz, miłuję Twoje postanowienia; Panie w Twojej łaskawości obdarz mnie życiem” (Ps 119,159). „Niech żyje moja dusza i niech chwali Ciebie” (Ps 119,175) „Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo łaska Jego trwa na wieki". (Ps 118,2)
Nasza Matka, Królowa Pokoju jeszcze raz przekazuje nam ważne orędzie: „ jedynie w Bogu jest wasz pokój". Powrót do Boga oznacza więc powrót do pokoju. Wielu jest takich, którzy zwodzą nas obietnicami pokoju umieszczając to hasło w swoich programach jako środek prowadzący do osiągnięcia politycznych celów, ale przecież łatwo w nich rozpoznać działania nie mające nic wspólnego z Bogiem. Naszym zadaniem jest modlitwa o pokój na ziemi i za wszystkich rządzących.
Drodzy Pobratymcy, tym orędziem zaczynamy miesiąc październik, miesiąc poświęcony modlitwie różańcowej. Z wiarą w sercu odmawiajmy Różaniec, gdyż modlitwą możemy powstrzymać wojny, zmienić ludzkie serca i odmienić oblicze tej ziemi. Módlmy się wspólnie i módlmy się nawzajem za siebie, żyjmy radośnie orędziami i cieszmy się, że odpowiedzieliśmy na wezwanie naszej Matki. Niech słowa orędzi Matki Bożej staną się ziarnem nowej ewangelizacji i niech posłużą odnowie Kościoła. Niech przyczynią się do wydania wielu owoców łaski w całym świecie. Uwielbiajmy Boga w podzięce za wszystkie nawrócenia dokonane w Medziugorju i za obfite łaski jakie z tego miejsca płyną na cały świat.
W tym miesiącu będziemy modlić się w następujących intencjach:
1. Za wszystkich chrześcijan, aby nauczyli się patrzeć na przyrodę sercem i poczuli się za nią odpowiedzialni, chroniąc ją i dbając o swoje otoczenie. Za dusze współczesnych niszczycieli wartości chrześcijańskich i moralnych.
2. Za nasze rodziny, aby powróciły do wspólnej modlitwy różańcowej i codziennego czytania Pisma Świętego. Za kapłanów i spowiedników, aby w Roku Wiary nastąpiło ożywienie i umocnienie ich wiary.
3. Za widzących i ich rodziny, aby stały się wzorem do naśladowania dla wszystkich rodzin. Za pielgrzymów, a szczególnie tych chorych na duszy i ciele, aby w Medziugorju odnaleźli pokój i uzdrowienie.
